ข้ามศพไปก่อน

ว่ากันด้วยเรื่องแนวทางหรือ “ตระกูล” ของงานเขียนแล้ว มีเรื่องสั้น/นวนิยายในตระกูลใกล้เคียงกันอยู่หลายประเภทที่นักอ่านจำนวนมากอาจแยกแยะไม่ถูก…

ตระกูลหนึ่งคืองานเขียนแนว “เขย่าขวัญ” (Thriller) หรืออาจเรียกว่าแนว “ระทึกขวัญ” หรือ “ฆาตกรรม” ก็พอได้ งานเขียนตระกูลนี้เน้นความตื่นเต้นเขย่าขวัญ เนื้อหามักเกี่ยวพันด้วยเรื่องการฆ่า ความตาย หรืออาชญากรรมต่าง ๆ ซึ่งเป็นเรื่องของมนุษย์กระทำต่อมนุษย์ และงานแนวเขย่าขวัญก็มักจบเรื่องอย่างหักมุม (Twist ending)

อีกตระกูลหนึ่งคืองานเขียนแนว “สยองขวัญ” (Horror) งานเขียนตระกูลนี้เน้นความน่ากลัวสยดสยอง มักเกี่ยวพันด้วยเรื่องของผี วิญญาณ ปีศาจ หรือสิ่งน่ากลัวเหนือธรรมชาติอื่น ๆ
และอีกตระกูลหนึ่งก็คืองานเขียนแนว “สืบสวนสอบสวน” (Suspense) ซึ่งโดยมากแล้วเป็นงานเขียนประเภทนวนิยาย แกนหลักของงานเขียนตระกูลนี้คือการสืบหาตัวคนร้ายหรือฆาตกร ตัวละครหลักของเรื่องมักเป็นตำรวจสืบสวนหรือไม่ก็นักสืบ

เจาะมาพูดถึงงานเขียนในตระกูล “เขย่าขวัญ” ของไทยเรา คงพูดได้ว่าไม่มีชื่อนามไหนจะเป็นที่รู้จักและได้รับการยอมรับเท่า “สรจักร” อีกแล้ว สรจักรเป็นนักเขียนไทยเพียงคนเดียวที่จับปากกาเขียนเรื่องสั้นแนวเขย่าขวัญ-หักมุมมาอย่างต่อเนื่องยาวนาน
นักอ่านที่มีประสบการณ์การอ่านมากพอจะรู้ว่า งานเขียนของสรจักรอยู่ในตระกูล “เขย่าขวัญ” อย่างไม่ต้องสงสัย รวมเรื่องสั้น

หลาย ๆ เล่มของสรจักรก็โปรยหน้าปกว่าเป็นงาน “เขย่าขวัญ” หรือ “หักมุม-เขย่าขวัญ” การเรียกสรจักรว่าเป็น “สตีเฟน คิงเมืองไทย” จึงเป็นเรื่องผิดพลาด
เพราะสรจักรเขียนงานแนว “เขย่าขวัญ” ส่วนสตีเฟน คิงเขียนงานแนว “สยองขวัญ” เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นคนละตระกูลกัน

หลังจากสรจักร – ราชาเรื่องสั้นเขย่าขวัญของไทยจากไป บรรณพิภพก็เหมือนจะไม่เคยปรากฎงานเรื่องสั้นในแนวทางเดียวกันนี้อย่างเป็นรูปเป็นร่างอีก
จนกระทั่งมาถึงหนังสือของ “อินทุ รุจิรา”

สำนักพิมพ์อินเทรนด์มีโอกาสจัดพิมพ์งานเขียนของนักเขียนผู้นี้ออกมาพร้อม ๆ กัน 2 เล่ม คือ “ข้ามศพไปก่อน” (เล่มนี้) และ “นอนตายตาหลับ” เรื่องเล่าในหนังสือรวมเรื่องสั้นทั้ง 2 เล่มนี้มีเนื้อหาแยกเป็นเอกเทศจากกัน สามารถเลือกอ่านเล่มไหนก่อนหลังก็ได้ โดยหนังสือทั้ง 2 เล่มเป็นงานในตระกูล “เขย่าขวัญ” หรือ “เขย่าขวัญ-หักมุม” เช่นเดียวกับงานของสรจักร แต่ทว่ากลิ่นอายและสไตล์การเล่าเรื่องแตกต่างออกไปอย่างชัดเจน เรื่องสั้นแต่ละเรื่องไม่ใช่งานประเภทเดินเรื่องห้วนสั้นมุ่งสู่จุดจบทันที แต่ค่อย ๆ ถักทอร้อยรัดเพื่อดึงผู้อ่านไปสู่จุดจบไม่คาดฝันของเรื่อง อีกทั้งสำนวนภาษาที่ผู้เขียนใช้ก็รื่นไหลสละสลวย เต็มไปด้วยชั้นเชิงทางวรรณศิลป์

นามปากกา “อินทุ รุจิรา” อาจไม่คุ้นหูนักอ่าน แต่แท้จริงแล้วเจ้าของนามปากกานี้ไม่ใช่นักเขียนมือใหม่แต่อย่างใด เขาเป็นนักเขียนที่มีผลงานมาแล้วนับสิบ ๆ เล่มในหลากหลายแนว รวมถึงแนวเขย่าขวัญ-หักมุมซึ่งเคยเขียนเผยแพร่โดยใช้นามปากกาอื่น ๆ

เจ้าของหนังสือเล่มนี้ยังเคยได้รับรางวัลทางวรรณกรรมระดับชาติมาแล้วมากมาย เรื่องของฝีไม้ลายมือจึงไม่มีอะไรต้องคลางแคลงสงสัย

อาจกล่าวได้ว่า “อินทุ รุจิรา” กำลังพยายามก้าวเข้ามารับช่วงต่อจาก “สรจักร”

อาจกล่าวได้ว่า “ข้ามศพไปก่อน” และ “นอนตายตาหลับ” กำลังพยายามเข้ามาปลุกกระแสการอ่าน-การเขียนเรื่องสั้นแนว “เขย่าขวัญ-หักมุม” ให้ตื่นจากหลับใหลอีกครั้ง

“อินทุ รุจิรา” และหนังสือของเขาจะทำได้สำเร็จหรือไม่…

คำตอบอยู่ที่คุณผู้อ่านทุกคน!