ชาวนาผู้ทำนาบนหน้ากระดาษ

ในวัยเยาว์ ผมกับหนังสือคล้ายอยู่กันในโลกคนละใบ โลกของผมอาจมีม้าก้านกล้วย ดาบทางมะพร้าว หนังสติ๊ก เบ็ดตกปลา ว่าว หรือจักรยาน แต่ไม่มีหนังสือเป็นส่วนประกอบอยู่ในโลกใบนั้น

ผมในวัยเด็กไม่ชอบอ่านหนังสือ ถึงขั้นเกลียดการอ่านด้วยซ้ำ แม้ก่อนสอบยังไม่เคยอ่านหนังสือเตรียมสอบ ผมไม่มีแต้มต่อเหมือนนักเขียนบางคนผู้เกิดมาในบ้านซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือ ถูกพ่อแม่ปลูกฝังให้รักการอ่านแต่เล็กแต่น้อย บางคนโชคดีกว่านั้นคือมีพ่อหรือแม่เป็นนักเขียน โลกรอบตัวเต็มไปด้วยหนังสือหนังหา อวลด้วยกลิ่นอายของปัญญาความรู้

วันนี้ผมไม่เพียงแต่กลายมาเป็นนักเขียนคนหนึ่งอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ทว่าผมยังดำรงคงอยู่ในสถานะนักเขียนอาชีพมาแล้วยาวนานถึง 25 ปี ในห้วงเวลาเหล่านี้ผมมีรายได้มาจากการเขียนหนังสือเท่านั้น (ยกเว้นบางช่วงที่มีรายได้เสริมจากการรับงานบรรณาธิการด้วย) ผมไม่เคยทำงานอย่างอื่นนอกจากงานเขียน เงินทองที่ใช้เลี้ยงดูครอบครัวอยู่ทุกวันนี้มาจากการเป็น “นักขายอักษร” ทั้งสิ้น

ครั้งหนึ่งผมเคยถามตัวเองว่า หากลาออกจากงานไปเขียนหนังสืออย่างเดียว ผมจะอยู่รอดได้หรือไม่

วินาทีนี้…คำตอบนั้นชัดเจนในตัวเองแล้ว