มนุษย์ผู้ไม่ต้องทำงานตลอดชีวิต

ขณะกำลังคิดอยู่ว่าผมจะเขียนคำนำให้หนังสือเล่มใหม่ของตัวเองอย่างไรดี ช่างบังเอิญที่ผมไปเจอข้อความในลักษณะคำคมของพวกไลฟ์โค้ชในโลกออนไลน์เข้า ข้อความนั้นมีอยู่ว่า…

“โตมาถึงได้รู้ว่า ไม่ต้องทำหรอกงานที่รัก ให้ไปทำงานที่ไม่ได้รักมาก แต่กินเวลาชีวิตน้อย ได้เงินสูงสุด แล้วค่อยเอาเวลาที่เหลือไปทำในสิ่งที่รัก”

อ่านโดยผิวเผินคำพูดนี้เหมือนจะสมเหตุสมผลและน่ายึดถือเป็นแนวทางในการใช้ชีวิต แต่ถ้าอ่านให้แตกจะเห็นช่องโหว่หลายอย่าง ช่องโหว่แรกคือเจ้าของข้อความพูดถึงสิ่งเดียวกัน แต่จุดแรกใช้คำว่า “งานที่รัก” ส่วนจุดที่สองใช้คำว่า “สิ่งที่รัก” ทำให้เกิดคำถามว่าใช่สิ่งเดียวกันหรือเปล่า หรือเพราะเนื้อหาของคำพูดนี้มีความขัดแย้งในตัวเอง จึงต้องเปลี่ยนถ้อยคำเพื่อหลบเลี่ยงช่องโหว่

ถ้าเราคิดซื่อ ๆ ว่า “งานที่รัก” กับ “สิ่งที่รัก” หมายถึงสิ่งเดียวกัน สมมุติว่างานที่ผมรักคืออาชีพครู ผมอยากเป็นครูสอนเด็ก ๆ ในโรงเรียนเล็ก ๆ สักแห่งอะไรทำนองนั้น แบบนี้แสดงว่าผมควรทำงานอย่างอื่นที่กินเวลาน้อยแต่ได้เงินเยอะ อย่างเช่นไปเล่นหุ้น (แค่ยกตัวอย่างนะครับ) พอมีเวลาว่างจากการเล่นหุ้น ก็ค่อยมาเป็นครู…อย่างนั้นหรือ?

ตลกมั้ยครับ อยู่ ๆ ผมจะมาเป็นครูได้อย่างไรหากไม่ได้เรียนจบสาขาที่เกี่ยวข้องแล้วสอบบรรจุเป็นข้าราชการครูให้ได้ อาชีพครูไม่ใช่ว่านึกอยากทำเมื่อไหร่ก็ค่อยมาทำได้
ส่วนข้อความที่ว่า “ให้ไปทำงานที่ไม่ได้รักมาก แต่กินเวลาชีวิตน้อย ได้เงินสูงสุด” ก็ฟังดูเพ้อเจ้อไปสักนิด ราวกับว่าใคร ๆ ก็หางานที่ทำไม่นานแต่ได้เงินมากมายกันได้ง่าย ๆ นั่งนึกตอนนี้ผมยังนึกไม่ออกเลยว่างานอะไรเข้าข่ายนั้นได้บ้าง แล้วจะมีสักกี่คนที่ทำเช่นนั้นได้

ประเด็นสำคัญที่สุดซึ่งผมสงสัยจากการอ่านถ้อยคำนี้คือ ถ้างานที่เรารักสร้างรายได้ให้พออยู่รอดได้ไม่ลำบาก เหตุไฉนเรายังต้องฝืนใจไปทำงานที่ไม่ได้รัก (หรือรักน้อยกว่าก็ตาม) อีกเล่า หรือคนอายุ 40 กว่าอย่างผมยัง “โต” ไม่พอที่จะเข้าใจชีวิตเหมือนเจ้าของถ้อยคำนี้

หรือจริง ๆ แล้ว คำพูดนี้ก็แค่ข้ออ้างของคนที่ไม่สามารถอยู่ได้ด้วยงานที่ตัวเองรัก จำเป็นต้องทนทำงานอื่นด้วยความทุกข์เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ แล้วปั้นแต่งถ้อยคำสวยหรูขึ้นมาปลอบใจตัวเองไปวัน ๆ

หนังสือของผมเล่มนี้กำลังพูดในสิ่งตรงกันข้ามกับที่ถ้อยคำข้างต้นบอกไว้ ผมกำลังจะแนะนำให้คุณเลือกทำงานที่ตัวเองรัก พร้อมกับหาวิธีสร้างรายได้จากงานที่ตัวเองรักนั้น เพื่อให้มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องฝืนใจไปทำงานที่ไม่ได้รักอีก

แล้วคุณจะเข้าใจว่า ทำไมเมื่อทำงานที่ตัวเองรักแล้ว คุณจึงไม่ต้องทำงานอีกเลยตลอดชีวิต