แค่ฆ่าไม่น่าตาย
สารบัญ
คล้ายมีร่างสีขาวพุ่งพรวดออกมาจากริมทางในระยะกระชั้นชิด ได้ยินเสียงเหมือนกระจังหน้าหรือฝากระโปรงกระแทกเข้ากับของแข็ง ร่างพร่าเลือนขาวโพลนลอยวูบหายไปจากสายตาในเสี้ยววินาที
● คืนฝนคลั่ง
ทิวาลองขยับเท้าก้าวลึกเข้าไปในห้องแถวของอาม่าอีกสองสามก้าว สายตาจับจ้องมองเขม็งไปที่ร่างชายชราบนโซฟาสีขาว กลิ่นเหม็นนั่นอบอวลคลุ้งแรงขึ้น
● อาม่าอัลไซเมอร์
หลวงพ่อพลิกกายลงไปนอนแผ่หายใจเหนื่อยหอบหลังตักตวงความสุขจากเรือนร่างเด็กสาวจนอิ่มหนำ จ๊ะจ๋าปล่อยให้ท่านอิ่มเอมกับสุขกระสันอีกชั่วครู่ ก่อนที่ท่านจะต้องเจอเรื่องประหลาดใจไม่คาดคิด
● มารศาสนา
องอาจฆ่าชายชู้โฉดชั่วให้ตายดับด้วยมือตัวเองสมใจแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็เหลือแค่ต้องเอาศพไปซ่อนไว้ในที่ที่จะไม่มีใครพบเจอไปตลอดกาล…
● ศพใต้น้ำ
ดูท่าภรรยาร่างอ้วนเผละเหมือนหมูตอนของเขาไม่ได้สังหรณ์ใจแม้แต่น้อยว่า รถด่วนทอดตรงหน้ากำลังจะกลายเป็นเมนูมรณะสำหรับตัวเอง…
● เมนูมรณะ
หญิงสาวเปิดโคมไฟแล้วเลื่อนมาจ่ออยู่เหนือใบหน้าของเด็กหนุ่ม เธอไม่สวมถุงมือให้เสียอรรถรส เคลื่อนสองมือไปอยู่เหนือเนื้อหน้าเน่าเฟะเต็มไปด้วยรูพรุนนั้น
● บีบมันออกมา
คำนำสำนักพิมพ์
หากเปรียบเทียบกับรวมเรื่องสั้นแนว “เขย่าขวัญ-หักมุม” เล่มก่อน ๆ ของ “อินทุ รุจิรา” สังเกตได้ว่าเรื่องสั้นแต่ละเรื่องในหนังสือเล่มนี้มีแนวโน้มจะยาวขึ้น (ซึ่งทำให้จำนวนเรื่่องในเล่มลดลงด้วย) และด้วยความที่เรื่องสั้นมีความยาวมากขึ้น ก็อาจทำให้คุณผู้อ่านบางท่านคิดคาดเดาล่วงหน้าไปว่า เรื่องเล่าแต่ละเรื่องน่าจะเยิ่นเย้อ มีแต่น้ำมากกว่าเนื้อ อ่านแล้วน่าเบื่อมากกว่าจะระทึกขวัญ
ถ้าคุณคิดทำนองนั้น เรากล้าพูดเลยว่าคุณคิดผิด!
แม้โดยภาพรวมแล้วเรื่องสั้นในหนังสือเล่มนี้จะมีความยาวมากกว่าเล่มก่อน ๆ แต่หากได้ลองอ่านดู คุณจะพบว่าใช้เวลาอ่านเรื่องสั้นแต่ละเรื่องไม่มากไปกว่าเดิม หรือเผลอ ๆ อาจใช้เวลาอ่านน้อยกว่าเก่าด้วยซ้ำไป
นั่นเพราะเรื่องสั้นแต่ละเรื่องอ่านสนุกและลุ้นระทึก ทุกตัวอักษร ผู้เขียนเล่าเรื่องได้อย่างลื่นไหลต่อเนื่อง ปลุกเร้าความอยากรู้อยากเห็นของคนอ่านให้ทวีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละบรรทัด อีกทั้งภาษาที่ใช้ในการดำเนินเรื่องราวก็งดงามเต็มไปด้วยวรรณศิลป์ ไม่ต่างจากงานวรรณกรรมดี ๆ สักเล่มหนึ่ง
ภาษาที่สวยงาม มาเจอกับฝีมือการเล่าเรื่องระดับมืออาชีพ บวกเข้ากับพล็อตเรื่องเหนือความคาดหมาย…
เราเตือนคุณด้วยความหวังดีได้แค่ว่า เริ่มต้นอ่านแล้วจะหยุดไม่ได้!
คำนำผู้เขียน
หากนับเฉพาะงานเขียนซึ่งจัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์อินเทรนด์ รวมเรื่องสั้นแนว “เขย่าขวัญ-หักมุม” ของผมเดินทางมาถึงเล่มที่ 5 แล้ว
งานเขียน 2 เล่มแรกคือ “ข้ามศพไปก่อน” กับ “นอนตายตาหลับ” ผมเขียนไว้นานมากแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสตีพิมพ์เป็นเล่มครั้งแรกเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน ถือเป็นงานเขย่าขวัญ-หักมุมในยุคแรก ซึ่งอาจยังกระท่อนกระแท่นกระโดกกระเดกอยู่บ้าง สำนวนภาษาไม่สละสลวยนัก บางเรื่องก็อ่อนชั้นเชิง คาดเดาตอนจบได้ไม่ยาก
มาถึงงานอีก 2 เล่มก่อนหน้านี้คือ “ตายตอนจบ” กับ “ศพไม่สวย” ผมพยายามคิดอย่างซับซ้อน ใช้วิธีการแปลกใหม่ เขียนงานให้มีกลิ่นอายของวรรณกรรมหนัก ๆ มากขึ้น แต่ก็อาจทำให้ความสนุกของงานแนวหักมุมลดน้อยลง หรือผู้อ่านบางคนอาจรู้สึกว่าอ่านยาก ไม่สนุกเท่าที่ควร
มาถึงงานเขียนแนวเดียวกันเล่มล่าสุดคือ “แค่ฆ่าไม่น่าตาย” เล่มนี้ ผมพยายามคลี่คลายวิธีการและแนวทางของตัวเอง ไม่คิดอะไรซับซ้อนเกินไป ลดทอนความสมจริงบางส่วนลงบ้าง เพื่อสร้างสรรค์เรื่องเล่าหักมุมที่เน้นความสนุกสนานตื่นเต้นเป็นหลักใหญ่ใจความ
หวังว่าหนังสือเล่มนี้จะมอบความบันเทิงให้คุณผู้อ่านได้บ้าง และถ้าได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีเช่นเคย เราคงได้อ่าน “อยู่ไปก็ตายเปล่า” ซึ่งผมวางแผนจะเขียนเป็นเล่มถัดไป…ในอีกไม่นานเกินรอ
ตัวอย่างหนังสือ