Alan McLoid (อรัญ เมฆลอย) นักมายากลมหัศจรรย์

เนิ่นนานหลายปีดีดัก หรือพูดให้ชี้ชัดเจาะจงยิ่งขึ้นคือ ยาวนานเกือบ ๆ ยี่สิบปีมาแล้ว ผมเริ่มต้นลงมือสร้างงานประติมากรรมขนาดใหญ่โตมหึมาชิ้นหนึ่งขึ้นมา ค่อย ๆ ขึ้นรูปก่อร่าง บีบปั้น แต่งเติม ตัดทอน สลักเสลา หล่อหลอม วันแล้ววันเล่าที่มุ่งมั่นสร้างงานประติมากรรมตามจินตนาการนึกคิดและใจรักลุ่มหลง

ระหว่างทางสร้างสรรค์ มีบางช่วงตอนต้องหยุดชะงัก พ่อป่วยหนักเทียวเข้าเทียวออกโรงพยาบาล สุดท้ายพ่อก็จากไปตลอดกาล สภาพจิตใจและความจำเป็นในชีวิตปิดกั้นให้ไม่อาจเติมแต่งงานประติมากรรมต่อไปได้นานหลายเดือน

โชคร้ายยังเยี่ยมหน้ามาทักทายอีกระลอก ครั้งหนึ่งส่วนปลายยอดราวหนึ่งในสี่ของงานประติมากรรมหักทลายพังลงต่อหน้าต่อตา ผมน้ำตาซึม ท้อถอยจวนเจียนล้มเลิก กว่าจะรวมรวบกำลังใจต่อเติมเสริมแต่งส่วนที่ขาดหายขึ้นมาใหม่ต้องใช้เวลามากโข

งานประติมากรรมชิ้นใหญ่ยากเย็นต่อการสรรค์สร้าง ไม่ใช่ต้องใช้เวลาหลายวันหรือแรมเดือน ผมทุ่มเทเวลาชีวิตไปไม่น้อยกว่าสองหรือสามปีงานจึงแล้วเสร็จลงได้

ชิ้นงานดูโดดเด่นสูงตระหง่านทั้งยามแลมองด้วยสายตาและหัวใจ ทว่าไม่ใช่ผลงานเลอเลิศไร้ที่ติ รูปร่างของมันดูประหลาดแปลกตา บางส่วนเว้าแหว่งบกพร่อง บางส่วนนูนพองเกินเลย ยังดูผิดสัดผิดส่วนไปบ้าง ทว่ามันคือน้ำเนื้อแห่งความเพียรพยายามตั้งอกตั้งใจ แทบเรียกได้ว่ามีส่วนเสี้ยวชีวิตของผมแฝงฝังอยู่ในนั้น

งานประติมากรรมตั้งอยู่ในสถานที่ร้างลับไร้คนมองเห็น ด้วยนึกกระดากอายไม่มั่นใจ อีกทั้งไม่มีเหตุปัจจัยเหมาะสมสนับสนุน ผมจึงไม่เคยมีโอกาสนำมันออกมาอวดเผยต่อสายตาใคร ๆ

เกือบยี่สิบปีผ่าน ในวันที่ผมมีความพร้อม หลายสิ่งหลายอย่างสุกงอมลงตัว ผมกลับไปไล่สำรวจรายละเอียดงานประติมากรรมชิ้นนั้นอีกครั้งอย่างถี่ถ้วนทุกตารางนิ้ว มองประเมินด้วยสายตาของคนที่ผ่านโลกมาไม่น้อยกว่าครึ่งชีวิตของตัวเอง ผมพบว่างานประติมากรรมชิ้นนี้ยังคงมีมนต์เสน่ห์ในแบบฉบับของมัน อีกทั้งมันยังคงส่งเสียงร่ำร้องอยากมีชีวิตและตัวตนในการรับรู้ของใครสักคนนอกเหนือจากตัวผู้สร้างอย่างผม

ผมตัดสินใจสร้างเส้นทางเดินเล็ก ๆ จากโลกภายนอกเข้ามาสู่สถานที่ร้างลับซึ่งงานประติมากรรมชิ้นนี้ตั้งตระหง่านง้ำอยู่ ลองเอ่ยปากเชื้อเชิญใครสักคนที่บังเอิญผ่านมาใกล้ให้ก้าวล่วงเข้ามาชมผลงานชิ้นนี้

ไม่ต้องมีเสียงชื่นชมแม้สักวูบแว่วหรอก…

แค่เพียงมีนักชมประติมากรรมสักคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นจับจ้องแลมองชิ้นงานของผมอย่างตั้งใจ ผมก็ถือว่าทั้งหมดทั้งมวลที่เพียรสร้างมา…

…ไม่ว่างเปล่าไร้ค่าแล้ว